Het Lijnbaancentrum
Het was begin jaren zeventig. Samen met een vriendje begon ik de buitenwereld te ontdekken. Stonden de jaren zestig voor ons nog in het teken van in de straat moeten blijven en binnenkomen als de lantaarns uitgingen, in de jaren zeventig mochten we iets verder uitvliegen.
Een handig hulpmiddel daarbij was de dagkaart van de RET. Dat was een handig hulpmiddel om niet alleen de straat uit te kunnen, maar zelfs de wijk (in mijn geval wijk 11, het Oude Noorden) uit te kunnen. Met de dagkaart kon je een hele dag reizen door heel Rotterdam, zones waren er nog niet, voor een vast bedrag. Wat dat bedrag precies was dat weet ik niet meer, maar het zou me niets verbazen als het maar 2,50 was. Twee GULDEN vijftig natuurlijk, wat nu neer zou komen op iets meer dan een hele Euro.
Met de tram naar de stad, dat deden we al. De dagkaart gebruikten we om verder te kunnen. Met de Metro natuurlijk, want daar zaten we bijna nooit in. Laat staan dat we daar zonder volwassen begeleiding in zaten. Met de dagkaart kon het en deden we het. In de vakanties werden onze dagkaarten gesponsord door onze ouders, dus buiten minimale inspanning kostte het ons helemaal niets.
De dagkaartreizen werden steevast afgesloten met een bezoek aan het Lijnbaancentrum. Moe van het naar het verre Zuid reizen, het rondlopen en van het van tram op bus en van bus op tram springen keken we onze ogen uit in die tentoonstellingsruimte naast warenhuis Ter Meulen. Vraag me niet wat er nou precies allemaal tentoongesteld werd, maar in mijn herinnering was het een wereld op zich. Schilderijen, tekeningen, poppen, kunstopstellingen, maquettes, video en noem maar op, alles was te zien in ‘ons’ museum. Vaak was de toegang gratis en dat was nou ook toevallig het bedrag dat we ons konden veroorloven.
Zo heb ik nog ergens een Polaroid foto met een TV erop, waarop ik zelf zit terwijl ik in het juiste decor het NOS-journaal presenteer. Niet echt natuurlijk, ze hadden dat decor nagebouwd en als je er ging zitten werd er een foto gemaakt die je gelijk kon meenemen. MAGIE! Vonden wij.
Nadien waren onze/mijn uitstapjes nooit meer zo spannend als een dagkaartendag, met als afsluiting het Lijnbaancentrum.
Het Lijnbaancentrum (1970 – 1984), onder leiding van hoofd Tentoonstellingen Felix Valk, was een expositieruimte van de Rotterdamse Kunststichting (RKS) in het centrum van Rotterdam. Hier werden uiteenlopende tentoonstellingen gepresenteerd over kunst, beeld- en massacultuur, met het doel een groot en vooral divers publiek aan te spreken. Bewegend beeld werd daarvoor als een onmisbaar middel gezien; daarom werd het Lijnbaancentrum bij zijn oprichting voorzien van een speciale studio, met moderne videoapparatuur voor het opnemen en bewerken van zowel zwart-wit als de net opkomende kleurenvideo. (bron: Witte de With Center for Contemporary Art, www.wdw.nl)